23.55 uur Het kraken van de traptreden was al voldoende om uit de sponde te sprin-gen en met enige spanning af te wachten of dit inderdaad het weksignaal zou zijn.Door de kousenvoeten van het hansopje voel je de koude vloerbedekking, om de hoek van de deur verschijnt het hoofd van vader en wenkt ons om naar beneden te komen. Vanuit de kerktoren galmen twaalf slagen,het raam wordt ± 20 cm omhoog geschoven en met een vuurpijltje dat flonkerende sterretjes rondspuit mocht ik het nieuwe jaar inluiden. Op straat wordt het levendig, de schoenmaker gewapend met trompet wordt begeleid door de over buurman met een wasbord wat de aanleiding was om door meerdere bewoners met potten en pannen een nummertje ketelmuziek ten gehorte te brengen Mogelijk dat de hoogst gezuiverde wijngeest (alcohol)
hier ook een rol in speelde, het gezelschap nam plaats op een in de straat geparkeerde bakfiets, waarvan één hunner de bestuur dersrol op zich nam en met het muzikale gezelschap de straat uit fietsten.De muziek verstomd, de rust is weer gekeerd,maar dan ? het raam wordt geheel open geschoven.
Een hels kabaal, druip natte bewoners zoeken brullend van het lachen hun onder komen,intussen de mede bewoners de oorzaak van deze badoefening te verklaren. De aangeschoten bakfietsbestuurder heeft aan het einde der straat de brug links laten liggen en koos voor een vrije aanloop in het diepe. Het ijskoude water van de Veenkade heeft echter de humor ervan niet kunnen bederven en het voltallige kapel heeft badend de oversteek naar de Noordwal gemaakt om daar weer op het droge te klimmen. Of de bakfiets ooit nog boven water is gekomen is (nog) onbekend