Weken van onderhoud,en reparatie, herin richten en stapelen van het aangevoerde materieel vullen de dagen.Het personeel is al aardig gewend aan hun nieuwe op drachtgever en zeker voor wat betreft de door mij ingevoerde rookpauze. Daar er een rookverbod geld in de loodsen stuur ik ze om de 1½ uur een paar minuten naar buiten dit om te voorkomen dat er elk half uur een pinkelpauze wordt ge houden om hun sigaretje op het toilet te consumeren. Dat systeem werkt uitste kend ,de mensen zijn er gelukkig mee en ik behoef mijn personeel niet te zoeken omdat ze elders verblijven onder het voor wendsel naar het toilet te moeten want een plaspauze kan je niemand voorschrij ven.
Dan maak ik kennis met een voor mij geheel nieuw fenomeen,een beloningssysteem uitgevonden door een figuur in overheidsdienst met twee linkerhanden en geen hersens, die de status van ambte naar bekleed. De laagst betaalde in de loonschaal F kan op voor spraak van zijn directe chefs in aanmerking worden gebracht voor een bonus zijnde 4, 8 of 12 procent van zijn jaarsalaris, onder het motto ter bevordering van de arbeidsinzetbaarheid. Dat deze belas tingsgelden als strooigoed een averechtse uitwerking hadden op de werkvloer behoefd geen betoog want het tegen elkaar uitspelen van mensen onderling brengt het arbeidsklimaat naar een nul punt.
Per 1 juni moeten de daarvoor ontworpen formu lieren ingevuld worden en ook ik met vier man personeel in deze categorie ontkom daar niet aan. Lang heb ik mij gebogen over deze opgaaf om die mensen datgene te doen toekomen wat door hogerhand bevolen wordt. Met weerzin vul ik de kolommen in met als uitkomst voor allen 8 procent, onderteken dit en deponeer het docu ment bij de complex commandant (de tweede beoordelaar) op zijn bureau.
