Terug in ’t Haagje, terug bij af, de wettelijke regeling, dat de laatste werkgever dat personeel welk de dienst plicht heeft vervult terug moet nemen in zijn dienst, was voor mij een pijnlijke gewaarwording. Mijn vader die na mijn vertrek, mijn plaats heeft ingenomen, zou deze aan mij weer af moeten staan. Te gek voor woorden, maar met een deal en een gegrond ontslagbewijs kon ik mij als arbeidsloos in laten schrijven en werd ik in het genot gesteld van een overbruggingsuitkering.
Erg gelukkig voelde ik mij niet in deze maatschappij, de wereld leek te klein behangen met regeltjes en overbevolkt met rege laars. Niemand snapte dat die Hollandse betutteling als een achterlijk gedoe op je af kwam. De vrijheid geproefd hebbende ontstond er een drang het land de rug toe te keren en dat deed me tientallen sollicitaties schrijven naar vestigingen in het binnen en buitenland. Slechts een enkele gaf een positief antwoord o.a. de ARAMCO een acroniem voor Arabian American Oil Company Amerikaanse olie maatschappij die monteurs zocht voor oliepomp installaties in het midden Oosten. Een uitzending voor zes maan den in de Arabische wereld en zes maanden in Europa, voor mij een aanlokkelijk verdrag, maar de brandhaarden in het midden Oosten maakte een uitzending onmogelijk. Pijpleidingen werden opgeblazen, olie installaties gesaboteerd en de uitzending werd opgeschort.
