Het zijn de donkere dagen voor Kerst
Er is een Argentijns Tango en Rumba orkest gecontracteerd ”Los Muchachos “
een bezetting van zestien man in alle pracht en praal met als verrassing dat
hun instrumenten en kleding afgezet waren met fluorescerende randen. Met
violet licht en sneeuwconfetti geeft dit een stemmingsvol karakter in de
door hun opgevoerde kerstshow.Ik bevind mij op de latten zolder (de
kap boven de bühne) om zodra het licht gedempt wordt, de sneeuw
confetti uit te strooien Om geen vals licht van boven af het toneel te
verspreiden moet ik mijn weg vinden in de schaarse verlichting die de
violette lampen afgeven.Als ik geheel volgens protocol de sneeuw vlokjes heb
uitgestrooid ligt er op de lattenkap nog aanmerkelijk veel wat niet naar
beneden gedwarreld is. Mijn oog valt op de bezem die naast de brandslang
hangt, een uitstekend hulpmiddel om de rest van de confetti naar beneden te
werken. Na gedane arbeid ga ik via de wenteltrap achter het toneel naar
beneden maar weet op dat moment niet wat er op het toneel afspeelt. De
voorhang is gesloten de show is teneinde maar op de planken staan de musici
hoestend en proesten in een grote stofwolk nauwelijks nog herkenbaar hun
mooie Argentijnse klederdracht is bedekt onder een dikke
laag stof
Nu blijkt dat ik in de schemerdonker de confetti van de latten kap heb
afgeveegd maar met deze goedbedoelde handeling gelijk de zolder van een
dikke laag stof heb bevrijd. Dat deze schoonmaak beurt mij niet in dank werd
afgenomen behoeft geen betoog, mijn collega die de gordijnen moest bedienen
heeft de tegenwoordigheid van geest gehad om de voorhang te sluiten voor dat
men herz en voetlicht in schakelde zodat het in de zaal niet of nauwelijks
is opgemerkt. Dat ik zelf ook niet brandschoon van die zolder bent gekomen
was te bemerken aan de sporen die achterbleven op het rode tapijt in
richting cabine zodat ik op het balkon eerst een stevige afklop
beurt moest ondergaan