Voor de lunchpauze worden we begeleid naar de manschappencantine waar het van huis meegebrachte lunchpakket genuttigd kan worden weggespoeld met een kop koffie/thee voor de CADI prijs van fl 0,06 inclusief een sprits. Ook het grote billard met een smetteloos groen laken trekt de aandacht en al snel is er een partner gevonden die een que weet te hanteren en onder toeziend oog der lotgenoten moet ik het onderspit delven tegen een jongen die letterlijk op het billard geboren is. Het is een zoon van een kastelein waar ik nog veel van kan leren.
13.00 uur Aantreden het klinkt als
een commando, We stellen ons op voor het legerings gebouw B en na enige
uitleg omtrent het begrip Appél worden we naar de Foerier gebracht, een
sergeant met drie gouden strepen, één bananenschil op de linker mouw extra
zoals het in 1912 ingevoerde onderscheidingsteken voor Foerier. Alles is
voorbereid,achter een lange tafel zit een sergeant die een Remmington
schrijfmachine met twee vingers bewerkt, naam en voorletters noteert op een
kledingslijst en deze doorgeeft aan de naast hem staande gegradueerde met
een rode streep een zogehete “Spandrie”. Deze Haute Couturier die naar mijn
mening voor dit werk erkend zou moeten worden door het Chambre Syndicale de
La Couture vraagt naar de lichaamslengte, kijkt met een kennersblik naar je
borstomvang, en schuift een kledingpakket over de tafel en om filevorming te
voorkomen roept hij gelijktijdig “doorlopen”.
138 Jaar na de invoering der dienstplicht, vastgelegd door een wet op de schutterij uit 1809, worden wij na een kort welkomst woord, onder de krijgstucht gesteld. Ik onderga deze toezegging als mijn eerste communie, met weinig woorden wordt er veel gezegd, maar nog veel meer bedoeld.