Een Canis lupus uit de serie familiaris beweegt zich in het sensor bereik van de hotelingang, geruisloos openen zich de deuren De Labrador maakt gebruik van dit uitnodigend gebaar,stuift naar binnen, mengt zich onder de gasten en bestormd het restaurant Als de bezoekers aldaar de stuipen op het lijf gejaagd zijn, terug naar de lobby waar de gasten alle kanten opvliegen, vrouwen slaken angstkreten en zoeken be scherming bij het mannelijk geslacht (of dit hun wettige echtgenote was, is door mij niet te beoordelen) Enkele helden onder hen trachten het dier te vangen, die zich de verworven luxe van het uitgaansleven niet zonder slag als of stoot laat ontnemen. en neemt nogmaals een run richting restaurant.
Zaterdagavond rond 23.00 uur, de stemming onder de gasten is zoals gewoonlijk vrolijk en opgewekt,in kleine groepjes hebben zij een plekje gevonden in de Lobby, in het restaurant, aan de bar van de Stoppenzieher of genietend van de 100 + decibels in de Disco-kelder-bar Een wekelijks terugkerend ritueel dat tot in de kleine uurtjes voorduurt soms afgewisseld door een onin gecalculeerd voorval zoals de nacht van de herrenlose Vierfūβer (hond zonder baasje)
Met een slinkse beweging weet ik deze afstammeling van de wolf achter de balie van de receptie te krijgen waar zijn lot beslist wordt. Er is geen uitweg uit deze kleine ruimte,hijgend na alle tumult zoekt hij zich een plaatsje naast mij aan de balie, houd zijn kop scheef en kijk mij met een vragende blik aan.