Militair revalidatie centrum - 11

 

 

 

Bij de fietsenstalling is het een geroezemoes van alles door elkaar,   Hoi – Doei – Eet ze – Tot morgen – doch daarbovenuit een krachtterm die als een voorbode van onheil geuit werd met zoveel decibels dat men an blok een speld kon horen vallen.  Dan is er toch een van de medewerkers die geheel schijnheilig de vraag stelt “Wat is er gebeurd Adjudant” maar dat werkte als olie op het vuur.

Hoe de fiets van de Adjudant Y hoog in die paal gekomen is weten velen, hoe het rijwiel er weer uit gehaald is heb ik slechts van horen zeggen: De twee dienst doende terrein bewakers/portiers werden min of meer onder druk gezet waarbij hun loopbaan in het geding zou komen, daar zij verantwoordelijk werden geacht voor deze wandaden op het land goed gepleegd gedurende hun dienst tijd. Deze mensen waren bekend met welke hulpmiddelen dit huzaren stukje is uitgehaald alsmede waar deze hulp middelen zich bevonden en zijn bezwe ken voor de dreigende gevolge die dit met zich mede kon brengen. Jammer ik had graag gezien dat monumentenzorg zich daar over hadden gebogen zodat dit voor het nageslacht bewaard had kun nen blijven.

 

 

 

    

                          

Als een briesende leeuw, met passen die groter zijn dan het exercitie voorschrift aan geeft stuift hij rich ting hoofdgebouw, waar enige ambtsgenoten vermake lijk hun blikken ten hemel werpen. Vier meter boven het aardoppervlak in een paal die de terrein verlichting verzorgt hangt een rijwiel, maar niemand vraagt wie dit vehikel toebehoort, niemand die de helpende hand toereikt, alle gaan met een brede grijns op het gezicht huiswaarts.de Adjudant hulpeloos alleen achterlatend  

                          “Unter den Laterne”