Het is vrijdagmorgen de eerste augustus,1947 in première gaat de Franse film “La femme fatale”( de fatale vrouw),met in de hoofdrol Pierre Brasseur en Gaby Sylvia. De chef operateur is bezig met het op spoel zet ten/monteren van de film 11 acte’ s, ± 3200 meter. Ik houd mij bezig met het onderhoud van de proefcabine
Al snel is duidelijk dat door wrijving bij het terugspoelen van de film een over verhitting is ontstaan die het materiaal welk bestaat uit het zeer brandbare nitraatcellulose vlam vatte. Een verzen gende hitte en een vuurfront dat steeds groter werd maakt het onmogelijk om hier met één schuimblusser tegen te strijden.Ik roep hem toe dat ik ga bel len en met twee, drie treden tegelijk ren ik de trap af naar de Foyer,in het bureau van de bedrijfsleider draai ik het alarmnummer 22 22 Politie/Brandweer en meldt de cabinebrand
apparatuur, Zeiss-Ikon machine`s waarop de afgelopen nacht een drietal films zijn proef gedraaid. Op de draaitafel ligt de plaat “Je ne regrette rien”van Edith Piaf die als achtergrond muziek voor en na de voorstelling gedraaid moet worden. Het zal rond om het middaguur gewezen zijn, dan ineens een helverblindende steekvlam, een razendsnel omzich heen grijpen de vuurzee, Frans grijpt de schuimblusser van de wand en roept gelijktijdig gooi die trommels naar buiten. Het zijn de films die proefgedraaid hebben en klaar staan voor verzending die ik bliksemsnel het balkon op kan werken.
