Dat wij niet de enigste waren die op zoektocht naar levensmiddelen het gebied afstroopten werd al snel duidelijk daar vele boeren de toegang tot hun hofstede al afschermde met borden waarop te lezen stond “Geen voedsel verstrekking “ of waar slechts in de huidige nood werd voorzien door een warme maaltijd en/of een slaapplaats aan te bieden, hetgeen ons weer de moed en energie gaf om verder te trekken . Kilometer na kilometer werd afgelegd totdat ergens onder Castricum onze hongertour beloond werd. Gastvrij werden wij onthaald op een grote boerenhofstede een z.g. Stolpboerderij waar wij ons eerst wat mochten warmen bij een groot fornuis,daarna verwend met een heerlijke maaltijd alsmede een slaapplaats kregen aangeboden in het hooi waar men oververmoeid in een diepe slaap viel .
De volgende morgen,een ˝ mud aardappelen, een rode kool,spruitjes, wortelen alsmede een zakje meel,de voorraad deels geschonken,deels betaald wordt verdeeld over de beide fietsen zodat we ieder een kilo of twintig te vervoeren hebben. Nog een extra pakje brood voor onderweg wordt ons toegestopt bij het nemen van een hartelijk afscheid en met zo’n zeventig kilometer voor de boeg wordt de terug tocht aanvaard. Het is ijzig koud maar afwisselend fietsend of lopend de tweewieler duwend komen we tegen de avond in Sassenheim aan.